Valt er nog wat te leren? Het is een vraag van een vriend die al dagen door mijn hoofd dwarrelt en me, aan het einde van het oude jaar, aan het denken zet. Hoe meer ik dat doe, hoe lastiger het is om een eenduidig antwoord te vinden.
Ja, er valt nog veel te leren. Het moeilijkste is te kiezen wát. Wil ik kennis verdiepen of verbreden? Vroeger zou ik niet direct aan economie gedacht hebben, maar nu - juist nu - lijkt het me een interessant terrein om meer van te willen weten. Een andere optie is het verdiepen van mijn kennis als ingenieur. Ik ben ook jaloers op vrienden die nu filosofie studeren en zich buigen over de essentiële vragen van ons bestaan.
Of wat te denken van het ontdekken van de onbekende diepten van de oceaan of ver weg in de ruimte? Of misschien de diepte in mijzelf, zodat ik beter kan begrijpen wat mijn motieven zijn? Nadenken over de toekomst, echt ver in de toekomst? Wat wil ik met mijn leven, wat wil ik bereiken en waarom?
Ooit was ontwikkelingswerk in een ontwikkelingsland een droom. Nu weet ik dat ik direct om me heen in West-Europa veel kan betekenen, en daarmee - bijvoorbeeld door handel en samenwerking - voor ontwikkelingslanden.
Of het verbeteren van mijn prestaties, mezelf trainen in efficiëntie of hogere effectiviteit. Of mezelf de vraag stellen: hoe kom ik over en hoe kan ik beter communiceren, zodat ik meer kan bereiken?
Leren is ook ervaren. Reizen maakt een mens wijzer. Door contact met andere mensen, zeker als het andere culturen zijn, krijg je een andere kijk op je eigen wereld. Of een reis organiseren, samen met anderen, waarin we op zoek gaan naar antwoorden. Niet de bestemming is het belangrijkste maar de reis zelf. De interacties met reisgenoten bepalen de inhoud van de reis.
Een cynische luisteraar die mijn mijmeringen hoorde, vroeg me eens: wat wil je doen met de kennis en hoe lang leef je nog? Interessant, maar voor mij is dat uiteindelijk niet relevant.
Ik moest denken aan een studiegenoot aan de TU Delft. In de eerste jaren kwam hij in een elektrische rolstoel naar de colleges. Hij had een hoofdsteun nodig en kon alleen met veel moeite schrijven.
|
Het Financieele Dagblad
27 december 2008 |
|
Zijn komst in de klas met honderden studenten viel altijd op want het ging gepaard met nogal wat rompslomp. Opeens was hij er niet meer. Bij navraag bleek dat hij overleden was. Hoewel hij wist dat hij zijn studie niet zou kunnen afronden, besteedde hij zijn kostbare tijd liever aan leren.
Het is zoals Mahatma Ghandi heeft gezegd: 'Leef alsof je nog maar een dag te leven hebt en leer alsof je tot het oneindige zal blijven leven.'
Tijdens mijn studie heb ik geen les oninteressant gevonden en geen cursus of training willen missen, en zelden kwam het voor dat ik spijt had van de uren die ik eraan besteedde. Hoogstens omdat een college slecht werd gegeven. Van kinds af aan is leren mijn passie. Het maakt niets uit of het gaat om de natuurkunde of scheikunde, geschiedenis of biologie.
Het meest verbazingwekkende is dat ik nooit lang hoef te wachten om de nieuwe kennis toe te passen. Soms heb ik die dezelfde dag nog ergens voor nodig en pas ik haar met plezier toe.
Ik weet zo weinig en mijn hele leven is niet lang genoeg. Voor iemand die alles wil weten en alles wil leren is er volop keuze. Wellicht moet ik eerst leren wat ik wil leren.
Op de drempel van het nieuwe jaar bepaal je een nieuwe koers. Het is de tijd voor bezinning, heroriëntatie en investering. Als ondernemer weet ik dat investeren in jezelf en in je medewerkers de beste investering is. Het komend jaar 2009 betekent voor mij: meer leren.
" Navid Otaredian is directeur van AdveXis en verbonden aan managementcentrum De Baak"
|
