De inkt van mijn ingenieursdiploma was nog niet droog of ik meldde me aan als lid van het KIVI, het Koninklijke Instituut van Ingenieurs. Het voelde goed om als kersverse ingenieur te worden opgenomen in de kring van vakgenoten. Ik geniet altijd van de bijeenkomsten, waar uitwisseling van vakkennis gepaard gaat met gezelligheid.
Ik was er lang niet meer geweest. Tot de uitnodiging voor een symposium over de 'Toekomst van Ingenieur'. Het valt me op dat veel onderwerpen steeds terugkomen. Zoals de beloning die nog niet spoort met die in vergelijkbare studies. Of ethiek, als onderdeel van techniek.
Als student las ik, 23 jaar geleden, een stuk van professor Lohuizen over dilemma's waarvoor een ingenieur kan komen te staan bij een technisch ontwerp of project. Als voorbeeld noemde hij een ingenieur die werd gevraagd een platform in Saudi-Arabië te bouwen dat ook gebruikt zou worden voor executies. Dit speelt nu bijvoorbeeld ook voor een bouwer van Guantanamo Bay. Tegenover technici die aan de atoombom werkten staat de invloed van waterzuiveringssystemen op de levensverwachting. Of neem de gigantische maatschappelijke, economische invloed van internet.
Werkgevers klagen dat pas afgestudeerde ingenieurs te weinig kennis over hun vak hebben. Ons land heeft bovendien een tekort aan technici. Bedrijven huren buitenlandse ingenieurs in die een hoger salaris krijgen dan de eigen ingenieurs in dienstverband. Op de een of andere manier slagen we er niet in om de waarde en schoonheid van de techniek aan onze kinderen over te brengen.
Toen mijn zoontje twijfelde of hij natuurkunde in zijn pakket zou nemen, werd hij gewaarschuwd dat 'het zo moeilijk' was. De discussies werden gedomineerd door de zwaarte van het vak en niet door de inhoud en de uitdaging om met techniek de wereld te begrijpen en te beïnvloeden.
Gelukkig werd toen de grootste deeltjesversneller Cern in gebruik genomen. Ik greep dit nieuws aan om mijn zoon uit te leggen welke technische uitdagingen het bouwen heeft gekend en welke krachten ervoor nodig waren. Hoe de deeltjes die je niet kon zien, versneld zouden worden en wat de knal zal opleveren. En welke vragen en dromen al die duizenden betrokken mensen over de hele wereld hadden. |
Het Financieele Dagblad
29 november 2008 |
|
Tijdens mijn betoog kreeg ik zelf van vreugde een brok in mijn keel en ik zag de interesse bij mijn zoon ontstaan. Toen wist ik dat hij natuurkunde ging doen.
Jonge mensen kun je prikkelen voor techniek door, naast eigen enthousiasme, in de voorlichting de abstracte materie te plaatsen tegen de achtergrond van de werkelijkheid.
Neem het vak verkeerstechniek. Dat gaat over ons verkeersgedrag, hoe files opeens ontstaan en weer oplossen, over hydrologie en waterbouw, communicatie, nanotechnologie en bruggenbouw.
Ja, techniek is erg leuk, dynamisch en spannend. Het verbaast me eerder dat dit vak niet méér in trek is, vanwege de diversiteit van het aanbod en de diversiteit aan toepassingen en de eindeloze vrijheid van de student om zijn studie vorm te geven. Het is ongelofelijk wat je allemaal met je ingenieursdiploma kunt doen. Tegenwoordig zijn er zoveel combinaties mogelijk - techniek in dienst van geneeskunde, of techniek toegepast in kunst - dat ik me afvraag of de titel nog voldoet.
Als we dit helder kunnen overbrengen, dan zal het tekort aan technici en het te duur aantrekken van buitenlandse ingenieurs misschien tot het verleden gaan behoren. We zijn het aan onze kinderen verplicht. De toekomst ligt meer dan ooit in handen van techniek en al haar toepassingen. Daarvoor moeten de technici overtuigd van de pracht van hun vak bereid zijn bruggen te slaan naar andere wetenschappen, kunst, cultuur en management.
" Navid Otaredian is directeur van AdveXis en verbonden aan managementcentrum De Baak"
|
